Rond 1900 had de jeugd in Sevenum weinig verzet. Ze konden lid worden van de fanfare, de ruiterclub of de schutterij. Tijdens de Eerste Wereldoorlog (1914-1918) kwam hier een nieuw soort vermaak bij in de vorm van het in deze regio praktisch onbekende voetbal.

In Sevenum waren Nederlandse militairen gelegerd langs de grens met Duitsland. Ze doodden de tijd door met z’n allen achter een bal aan te rennen om deze daarna tussen twee palen te schieten. Onder leiding van kapelaan Houben werd de jeugd ingewijd in deze nieuwe sport. Op kermiszondag 19 mei 1918 werd de voetbalclub officieel opgericht in café Timmermans aan de Peperstraat onder de naam “Zwart Wit”; de shirts waren zwart-wit en de broeken wit. Het eerste officiële voetbalveld verrees in het buurtschap Siberië aan de Maasbreeseweg.

Na de heroprichting in 1927 veranderde de naam van de voetbalclub in Sparta ’18 en ging men voetballen in de huidige kleuren. Na enkele omzwervingen vond op kermiszondag 1929 de officiële opening plaats van het sportpark achter de Wingerd, waar voorheen drukkerij Van Lieshout was gevestigd. Na 1935 verhuisde Sparta ’18 naar het ruiterterrein op het Sonderseveld. Dit terrein werd gepacht van ruiterclub Bucephalus en was voorzien van een tweetal tribunes welke in totaal onderdak boden aan 500 toeschouwers.

Tijdens de Tweede Wereldoorlog had het voetballen een belangrijke functie; eventjes de ellende van alledag vergeten. In die tijd speelde Sparta ’18 in de 4e klasse KNVB en trok tijdens sommige wedstrijden enkele duizenden toeschouwers. In de jaren 1942, 1943 en 1944 werd zelfs driemaal in successie het kampioenschap behaald in de 4e klasse. Vanwege de oorlog had de voetbalbond besloten dat promoveren of degraderen in die jaren niet mogelijk was. Op basis van deze successen promoveerde Sparta ’18 na de oorlog automatisch naar de 3e klasse.

In 1959 werd het veteranenvoetbal opgericht door oud-doelman van Sparta 1 en erelid Jac Janssen. Het veteranengilde vormt een hechte groep van allerlei rangen en standen. In de wedstrijden is het prestatieve element bijna helemaal verdwenen en heeft met name de derde helft duidelijk aan belang gewonnen.

De eerste decennia na de oorlog verlopen op sportief gebied voor Sparta ’18 relatief rustig. In 1969 kwam hierin verandering. Sparta “18 voetbalde in de middenmoot van de 4e klasse en stond onder leiding van Thei Breukers die voor die tijd zeer moderne trainingsmethoden hanteerde. Tijdens de ledenvergadering van 23 januari 1969 kwam Breukers’ manier van aanpak ter discussie, terwijl de spelers als één man achter hun trainer stonden. Enkele weken later schorste het bestuur de gehele selectie en stelde de trainer op non-actief. Het complete eerste elftal verklaarde zich solidair met de trainer en zegde en block het lidmaatschap op. Het merendeel van de spelers keerde na afloop van het seizoen 1969/1970 weer terug naar ‘hun’ Sparta.

In 1972 kreeg Sparta ’18 er weer een nieuwe tak bij. In dat jaar werd op 8 september werd Sparta Girls opgericht door Mariet Gommans. Damesvoetbal was geen eendagsvlieg in Sevenum. Het ledenaantal bleef in de loop der jaren redelijk stabiel en de Sparta Girls zijn niet meer weg te denken op de Sevenumse velden.

De jaren 1983-1985 waren voor sparta’18 de gouden jaren. Onder leidding van Jeu Heger werd twee maal op rij het kampioenschap behaald en promoveerde Sparta’18 in twee jaar tijd van de 3e naar de 1e klasse. Dit was het hoogste podium waarop Sparta ’18 ooit acteerde.

Begin jaren ’90 liet de toenmalige gemeente Sevenum haar oog vallen op die plek in het hart van het dorp, waar Sparta ’18 al meer dan een halve eeuw haar thuisbasis had. Na enkele jaren van onzekerheid werd door de gemeente besloten dat de nieuwe thuisbasis van Sparta ’18 kwam te liggen aan de Luttelseweg. In 1999 werd sportpark ’t Spansel officieel in gebruik genomen. Om het geheel nog fraaier te maken werd een tribune gebouwd en kreeg het hoofdveld een scorebord.